Gdy zaczęła się ta nieprawdopodobna historia pomyślałam sobie, że zachowam ją w sercu i nie będę się nią z Wami dzielić. Kiedy jednak doszło do punktu kulminacyjnego, doszłam do wniosku, że nie dam rady. A było to tak:
Żeby przebywać rok w Chinach trzeba załatwić wiele formalności, zdobyć milion świstków dotyczących m.in. stanu zdrowia i zameldowania. Tak jak pisałam już wcześniej, załatwiałam część spraw zaraz po przyjeździe do Xiamen, kiedy mieszkałam jeszcze w akademiku, więc na paru papierkach miałam wpisany adres akademika. Później zmieniłam adres zamieszkania. Na początku nie było problemów. Problemy zaczęły się, gdy chyba dziesiąty raz z kolei udałyśmy się do Biura Spraw Studenckich (BSS) z zaświadczeniem, które otrzymałam na lokalnym posterunku policji (LPP) - na zaświadczeniu był adres akademika.
Na podstawie tego zaświadczenia, miałam uzyskać juz wszystkie potrzebne dokumenty, gwarantujące powodzenie przy składaniu podania o roczną wizę na Głównym Posterunku Policji (GPP).Na wyrobienie wizy mamy miesiąc od momentu wjazdu do Chin. Nadążacie? Idźmy, zatem, dalej.
W BSS Pan Panda (ten człowiek naprawdę tak wygląda) zażądał informacji na piśmie, że mieszkam w akademiku. I tu zaczęły się schody. Poinformowałam go, że mieszkam na terenie kampusu uniwersyteckiego, ale w wynajętym mieszkaniu. Zrobił minę i pokazał mi karteczkę, gdzie było napisane co mają zrobić ci, którzy nie mieszkają na kampusie (Przedstawić milion trzydzieści kopii umowy z wynajemcą, jego kartę ID oraz dowód, że jest właścicielem mieszkania i jeszcze raz udać się do LPP po nowe zaświadczenie . Na to ja mówię, że owszem wynajmuję mieszkanie, ale jest ono NA KAMPUSIE. Nie-odrzekł Pan Panda i raczył mnie poinformować, że NA KAMPUSIE to znaczy W AKADEMIKU. Pierwszy problem: brak konsekwencji w nazewnictwie. Fine man! - pomyślałam całkiem jeszcze opanowana. Umówiłam się z kobietą, od której wynajmujemy mieszkanie i otrzymałam wszystkie kopie potrzebnych dokumentów, po czym udałam się (a raczej udałyśmy się - ponieważ Renata miała ten sam problem) do LPP po nowe zaświadczenie. Tam, nasza ulubiona Pani, która, gdy zadajesz jej pytanie odpowiada: 我不知， 等一下， 等一下 ( ja nie wiem, poczekaj, poczekaj) swoim infantylnym głosikiem powiedziała, że nie może mi wypisać zaświadczenia, ponieważ umowa wynajęcia mieszkania podpisana jest z kobietą, a właścicielem jest mężczyzna (jej mąż, notabene) i to jeszcze z Hongkongu! Spokojnie - powiedziałyśmy sobie. Najpierw, bardzo opanowanym głosem starałam się jej wytłumaczyć, że to nie ma żadnego znaczenia i nikt nie zwróci na to uwagi. Później, gdy to nie poskutkowało zaczęłam przemawiać już bynajmniej nieopanowanym głosem, a na końcu - totalnie zrezygnowana wywołałam u siebie sztuczne łzy i już zaraz miałam przejść do symulacji ataku serca, gdy wreszcie się udało. Zdobyłyśmy różowy papierek i popędziłyśmy z powrotem do Pana Pandy. Ale było już zamknięte i zaczęło się święto 1 października. A zatem, nie pozostało nam nic innego niż wrócić do Pandzioka po świętach, które trwały tydzień. Tak zrobiłyśmy. Minął tydzień. Pandziok zaakceptował papiery i z uśmieszkiem rzekł, że teraz możemy jechać z nimi do GPP. W poniedziałek, 8 października skierowałyśmy nasze kroki do GPP. W między czasie pojawiła się kwestia opłaty za roczną wizę, która wynosi 400 yuanów. Nasz kolega Tomek 2 miesiące temu wyrobił wizę za darmo, gdyż powiedziano mu, że z powodu umowy między polskim a chińskim rządem Polacy nie płacą za wizę. Jednak, kobieta w okienku GPP powiedziała, że nic o tym nie wie i poleciła, żebyśmy poszły do jej szefa, który ma biuro na 2 piętrze. Szef także nic o tym nie wiedział i kazał nam wrócić we czwartek, gdy to sprawdzi. Wstrzymałyśmy się zatem ze złożeniem podania i wróciłyśmy we czwartek. Razem z nami wrócił Tomek, który miał być żywym dowodem, że płacić za wizę nie trzeba. Szefu był jednak i na to przygotowany. Stanowczym tonem stwierdził, że za wizę Polacy nie płacą, natomiast za pozwolenie na pobyt tak. A my staramy się o pozwolenie na pobyt (co jest bzdurą, bo Tomek ma w paszporcie WIZĘ) Z tego co wiem, w Polsce Chińczycy nie płacą ani za to, ani za to. I tu apeluję to polskiego rządu: następnym razem proszę sprawdzić wszystkie kruczki w umowie, bo na całym świecie śmieją się z nas, że tak łatwo dajemy się wykiwać! Trudno, zapłacimy. Jeszcze dostało się Tomkowi, bo kazano mu jednak zapłacić, ale powiedział, że tego nie zrobi skoro ma już wizę w paszporcie.
I słusznie. Wróciliśmy, zatem do okienka i podaliśmy nasze papiery. Nagle, ku mojemu przerażeniu wyraz twarzy urzędniczki w okienku zmienił się niebezpiecznie, po czym wyjęła z mojej teczki różowy papierek, który cudem zdobyłam w LPP i powiedziała, że WCZORAJ ZMIENIŁY SIĘ PRZEPISY I TEN PAPIER JEST JUŻ NIEWAŻNY!!!! Nie. Nie, doprawdy. Wydawało mi się, że zaraz mnie ktoś obudzi i ta farsa się skończy. Nikt mnie nie obudził. Farsa dochodziła do punktu kulminacyjnego. Wróciliśmy na 2 piętro i wykrzyczeliśmy szefowi, że nigdzie nie zmienia się przepisów z dnia na dzień, a poza tym, to byliśmy tu już w poniedziałek, a prawo przecież nie działa wstecz!!!!
Szef pozostał nieugięty. Kazał nam wrócić do LPP po nowy, tym razem biały papierek, który ma być wydrukowany na komputerze. Na to ja mówię, że to jest niemożliwe, bo w naszym LPP jest jeden stary komputer, grzyb na ścianach, miliard ludzi w kolejce i skoro wczoraj zmieniono przepisy, to Pani "JA-NIC-NIE-WIEM" na pewno... o tym N I E W I E !!! Nie, nie - zaprzeczył szefu i rzekł, że na pewno o tym wie, bo wszystkie LPP mają internetową sieć. Taaaa....
Wróciliśmy, zatem na LPP, gdzie wprawdzie wiedziano o zmianie przepisów, ale nie zainstalowano jeszcze odpowiedniego programu w komputerze. Zostało nam 9 dni do wyrobienia wizy i żarty się skończyły. Wyobrażałam sobie siebie w kajdankach na lotnisku. To nie było miłe. Zrobiliśmy więc totalną awanturę, zadzwoniliśmy do szefa, który rozmawiał osobiście z jednym z dwóch pracowników LPP i obiecał, że jak przyjdziemy rano to program będzie zainstalowany. Zeeeen, zeeeen.....
Wróciłyśmy rano i spędziłyśmy 3 godziny na wypisywaniu nowego papierka w komputerze. Nie wspomnę o tym, że Pani "JA-NIC-NIE-WIEM" po godzinie bezskutecznej walki z komputerem, dopuściła mnie do niego i sama wypełniłam ten formularz.
Rozumiem, gdyby był po angielsku, ale nie. On był po chińsku. No cóż. W między czasie przyszła cała populacja Chińczyków chętnych do pomocy i w końcu udało się! Klawisz "print" został naciśnięty, ale...okazało się, że nie działa drukarka. Wówczas dostałyśmy psychicznego mini - wylewu.
Pani "JA-NIC-NIE-WIEM" zrobiła minę zbitego psa i powiedziała, że... nic nie wie i musimy jechać na inny LPP, gdzie nam to wydrukują. Nieprzytomne, bez kontaktu ze światem
pojechałyśmy na drugi koniec wyspy, gdzie przedzierając się przez chaszcze, zgliszcza, kury i orające woły dotarłyśmy na inny LPP.
Tam wydrukowano nam biały świstek i udałyśmy się na GPP. Podanie zostało przyjęte. Wizę otrzymamy za tydzień.
Jeśli nie uwierzycie w to, co tu opisałam, to nie będę się dziwić.
A teraz chińska ciekawostka:
"Urodzenie dziewczynki jest tak samo dobre, jak urodzenie chłopca. Dziewczynki także mają prawo być potomkami" Akcja lokalnych władz Xiamen przeciwko aborcji dokonywanych na dziewczynkach.
p.s. W piątek mamy pokaz grupy tańca chińskiego, do której się zapisałyśmy. Ale będzie jazda!!!!!
i kiedy stwierdził, że regulamin został uważnie przestudiowany rozdał wyborcom karty do głosowania.
Bez komentarza